قدرت من ( نگو من آدمش نیستم )

” قدرت من ( نگو من آدمش نیستم)”

خیلی از وقتایی که می خوایم خیلی از کارها را انجام بدهیم ،

یه ندایی درون مون میگه :

نههههههههههههه بابا!

ولش کن !

تو که آدمش نیستی!

یه نفر دیگه هم از اطرافیان بهمون میگه :

تو میخوای این کار را بکنی؟؟؟

تو که اصلا اهل این کارا نیستی !

بیخیال بابا!!!

حالا شما فکر کن چند نفر دیگه هم از راه برسند و امثال همین حرف ها را تکرار کنند.

خب یکدفعه به خودت میای و میگی :

لابد یه چیزی می دونند که میگن من آدمش نیستم!

نمیشه که همه اشتباه بگن ، من درست بگم!!

یک لحظه وایسا !

اتفاقا وقتی خطابشون تویی ، احتمال اینکه همه اشتباه بگن و خودت درست بگی خیلی زیاده!

چون اونقدری که تو خودت را میشناسی که اونا نمیشناسن ( البته این به شرطیه که روی خودشناسی کار کنی ، راستی دوره رایگان “خودت را بشناس” رو برای دوستایی از خودمون که از جنس خودتن آماده کردیم ، دانلودش کن ، ازش استفاده کن و کیفشو ببر)

 یه چیزی بهت میگم همیشه سعی کن جلوی چشمت باشه و مدام بهش توجه کنی؛

 عاشقی مثل همین پلک زدن حق من است

و مرا جز خود من کیست که باور دارد

 یه لحظه به این فکر کنیم که میگن :

 تو نمیتونی

 آدمش نیستی

 تو را چه به این کارا

 و حالا یه لحظه به این فکر کن که اگر چیزی که میگی و بهش باور داری را انجام بدی و

نتیجه ای که مد نظرت هست را هم بدست بیاری

( بازم تاکید میکنم به شرط اینکه شناخت درست حسابی از خودت بدست اورده باشی و خودت را بلد باشی >> که اینجا من دارم تخصصی روی خودشناسیکار میکنم)

همون آدما که میگفتن نمیتونی و ساز نتونستن تو را کوک می کردن ،

بادی در غبغب می اندازند و 

با افتخار میگن:

فلانی دوست منه

فلانی هم کار منه

خلاصه فلانی صنمی با من داره

بهش گفته بودم اگه این کارو بکنه نتیجه میگیری و اونم این کار را انجام داد .

ولی خب ما که خودمون میدونیم وقتی می‌خواستیم این کار را انجام بدیم

همش میگفتن :

نه نمیشه!

ولش کن!

تو آدمش نیستی!

 فقط تنها چیزی که اون لحظه میتونه ما رو بکشه بالا (بعد خودشناسی اولیه)،

اینه که خودمونم نگیم : من آدمش نیستم !

 

بجاش بگو :

من آدمش هستم و

قدرتش  رو هم دارم که چیزی که بهش باور دارم رو انجام بدم و

عالی هم انجامش میدم.

حتی اگر شکست بخورم ،  باز هم دلیل نمیشه که حرف اونا درست بوده باشه و من آدمش نباشم

چون حتی مسیری که تا شکست اومدم رو هم

اونا نیومدن

ومن الان خیلی چیزهای دیگه بهم اضافه شده و کلی تجربه های خوب به دست آوردم

و نسبت به آدم شروع مسیر کلی بهتر شدم

کلی عوض شدم

و این میتونه کلی ما را جلو بندازه.

از هر شروع کردنی فقط و فقط رسیدن به مقصد را نخواهیم.

 

حتی شده خودمون برای خودمون چالش درست کنیم و

موضوعی را انتخاب کنیم که حتما شکست میخوریم .

شاید با تعجب بگویید : “مگه دیوونه ایم” 

و همین الان این صفحه را هم ببندید ولی یک لحظه عجولانه تصمیم نگیرید و صبر کنید تا حرفم تمام شود ،

اگر در انتها به این نتیجه رسیدید که صفحه را ببندید ، آگاهانه این کار را بکنید ، نه عجولانه.

دلیل اول :

برای اینکه حساسیت خودمان نسبت به شکست خوردن کمتر بشود و

دلیل دوم:

برای اینکه این دیدگاه را برای خودمان تقویت کنیم که نسبت به آدم شروع مسیر ،

من الان یه آدم دیگه شدم.

کلی تجربه به دست آوردم و کلی چیز جدید یاد گرفتم که در ابتدای مسیر نداشتم.

حالا هم من +  کلی تجربه جدید که برای برنامه بعدی که برای خودم دارم میتوانم کولاک کنم.

و به این نتیجه برسیم که با “بردن” در این کار برنده هستیم و با “شکست خوردن”  هم برنده ایم . چون آدم جدیدی شده ایم.

پس به این جمله همیشه توجه کنیم :

مرا جز خود من کیست که باور دارد “

و بر روی باور نسبت به خودتون خیلی باید خوب کار کنید و

اما در این محصول می‌خواهیم 

روی “قدرت من” کار کنیم

و بگیم که من آدم همشون هستم

نگیم : که من آدم نیستم.