کتاب 100 درصد (راهنمای عملی و کاربردی برای رهایی از کامل گرایی) نوشته‌ی سحر خانجانی، به نقد و بررسی مفهوم کمال‌گرایی می‌پردازد که در وجود همه‌ی انسان‌هاست.

کمال‌گرایی چیست؟

آغاز هر کاری سخت‌ترین مرحله است، چون در شروع امکان دارد سنگ و مانع زیادی سر راهتان قرار بگیرد. اگر تنبلی و اهمال کاری هم به آن اضافه شود شرایط بسیار سخت‌تر از چیزی که هست، خواهد شد. همه‌ی این اتفاقات باعث شکل‌گیری ویژگی کمال‌گرایی یا کامل‌گرایی می‌شود که تقریباً درون همه‌ی انسان‌هاست و ظاهر و عملکرد انسان‌ها را حرفه‌ای‌تر می‌کند.

اینکه همه‌ی شما می‌خواهید کارهایتان را بدون نقص انجام دهید بسیار خوب است، اما دقیقاً مسئله همین جاست که امکان دارد همین عالی شروع کردن یا خصلت کمال‌گرایی بزرگ‌ترین مانع در مسیر اهدافتان باشد و منجر شود که دیگر نتوانید هدف خود را به پایان برسانید. در این شرایط با خود می‌گویید: خب من که الان آمادگی‌اش را ندارم، کامل نیستم، به حدی که مدنظرم است نرسیدم، یک مقدار دیگر مانده تا همانی بشوم که می‌خواهم تا شروع کنم و … همه این موارد همان کمال‌گرایی هستند که می‌خواهید از اول 100 درصد باشید و بعد شروع کنید.

اگر آگاه نباشید و از این ویژگی به ظاهر خوشایند خلاص نشوید تا آخرین لحظه نفس کشیدن در حال دست و پا زدن در باتلاق این خصلت خود هستید و این را هم همه بدانید که با دست و پا زدن در باتلاق، نه تنها نجات پیدا نمی‌کنید بلکه بیشتر در آن فرو خواهید رفت.

در بخشی از کتاب 100 درصد (راهنمای عملی و کاربردی برای رهایی از کامل گرایی) می‌خوانیم:

تا به‌ حال میکروفون را از نزدیک دیده‌اید؟
احتمال اینکه بگویید نه خیلی خیلی کم است.
تا به‌ حال از آن استفاده کرده‌اید؟
نحوه کار با آن را می‌دانید؟

یک‌ چیزی که برای همه ما روشن است این است که از میکروفون برای بلندتر صحبت کردن استفاده می‌شود بدون آنکه فشار زیادی را به حنجره خود وارد کنیم. به‌ این‌ ترتیب می‌توانیم صدای خود را به گوش تمام کسانی که در سالن، جلسه، کنفرانس و… حضور دارند به‌ راحتی برسانیم.

اما اگر صدای آن بیش از میزان موردنیاز باشد آیا باز هم می‌تواند خوشایند باشد؟
به شنوایی ما آسیب نمی‌رساند؟
اصلاً آیا آزاردهنده نیست؟

و مهم‌تر از همه این‌ها آیا وقتی صدای آن خیلی خیلی زیاد باشد اصلاً اجازه می‌دهد کسی به صحبت‌های ما گوش کند؟ اینکه انتظار داشته باشیم آن را درک هم بکند و در زندگی به کار بگیرد و زندگی‌اش کند، بماند!

یک‌ لحظه چشمانتان را ببندید و تصور کنید که در سالن سخنرانی بزرگی نشسته‌اید.

با چه ذوق و شوقی برای این سمینار و شنیدن حرف‌های پرارزشش خود را آماده کرده‌اید و مهم‌ترین هزینه که وقت‌تان است را هم صرف کرده‌اید. تهیه بلیط و هزینه آن به جای خود.

تیم برگزارکننده تمام تست‌های نهایی را هم روز قبل انجام داده‌اند و خیالشان راحت است که همه‌ چیز آماده و مهیا برای برگزاری یک سمینار فوق‌العاده است اما از قضا دقیقاً وقتی سخنران شروع به صحبت می‌کند، یک دفعه طی یک مشکل فنی که ممکن است برای هر برنامه‌ای پیش بیاید تنظیم میکروفون به هم می‌ریزد و صدای آن آنقدر بالا می‌رود که تمام حواس را به خود جلب می‌کند و بعد از چند لحظه باعث آزار دیدن ما و شنوایی‌مان می‌شود.